The wheel of life

Follow my blog with Bloglovin

Het is ondertussen weer een half jaar geleden dat jullie hier nog iets te lezen kregen van ondergetekende. Dat heeft alles te maken met de veelheid aan dingen waar ik dagdagelijks mee bezig ben. En als er eigenlijk te veel hooi op de vork ligt dan is het logisch dat daar eens iets afvalt. De gemakkelijkste activiteit om mee te stoppen bleek het bloggen. En dat heeft dan weer alles te maken met ‘me-time’.

Bloggen beschouw ik als mijn hobby en is dus ‘me-time’. En zoals je dat wel vaker ziet, schieten hobbies er bij overvolle agenda’s vaak het eerst bij in.

Ook bij mij dus…en niet zonder spijt natuurlijk, maar ja, ik ben al blij dat ik de overige ballen in de lucht heb kunnen houden de afgelopen maanden. En dat brengt me dan weer naadloos bij het onderwerp van deze blogpost, namelijk de wheel of life.

Ooit kreeg ik dit middel aangereikt in een opleiding op het werk. Een opleiding die te maken had met hoe ik de toekomst van mijn huidige loopbaan nog verder zag evolueren.  En deze wheel of life werd in die opleiding toen ook gebruikt als een soort van leidraad.

De ‘wheel of life’ is immers een handig instrument om aan zelfreflectie te doen. En misschien ook een beetje aan time-management.

wiel3

Glasnevin Cemetery -Dublin: plaats voor bezinning en zelfreflectie

En hoe doe je dat dan? Wat houdt het eigenlijk in?

Wel je tekent eigenlijk een cirkel met daarin een aantal spaken zoals in een fietswiel waarbij elke spaak een specifiek deel uitmaakt van je leven. De spaken van mijn ‘wheel of life’ bestonden bij het maken van die oefening toen uit: werk, gezin, relatie met partner, financiën, beweging, hobby’s, vrienden en vrijwilligerswerk.

Daarna geef je aan elk van die onderdelen een score van 0 tot 10 en daarna is het de bedoeling om na te gaan waar er grote verschillen zitten in de scores en kan je je de vraag stellen of je tevreden bent met die scores en hoe je die scores zou kunnen doen wijzigen en wat je daarvoor dan meer of minder zou moeten doen. Bedoeling is dat je voor jezelf daarna een soort van actieplan maakt zodat je kan werken aan je wheel of life zodat de scores er meer gaan uitzien zoals je ze graag zou hebben.

wiel4

Atelier des Lumières -Paris : expositie Gustav Klimt

Ik heb destijds aan de oefening veel gehad en daar ook een aantal lessen voor mezelf uit getrokken en ik ben er vervolgens ook bewust mee aan de slag gegaan. En dat is natuurlijk de belangrijkste reden waarom je dit zou aanwenden, om er dan ook effectief iets mee te doen. Anders is de oefening op zich natuurlijk wel leuk om te doen, maar verliest ze eigenlijk de essentie van het waarom je deze oefening zou doen.

Vandaag dien ik deze wheel of life eigenlijk een keer opnieuw te maken. De onderwerpen die je aan de spaken geeft, bepaal je zelf en kunnen wijzigen in de tijd. Het zijn de onderwerpen die in jouw leven belangrijk zijn. Voor mij zijn er  aan het wiel de voorbije jaren nog een aantal spaken bijgekomen: de studie psychologie en de verbouwing van ons huis en misschien dien ik voor de blog ook wel een aparte spaak te voorzien.

Het begin van een nieuw jaar is natuurlijk het uitgelezen moment om niet enkel te plannen, maar die plannen ook uit te voeren. Kortom niet alleen een voornemen maar ook daden…

Dus, waar wacht ik nu nog op…?

En jij…?

 

 

 

 

Don’t dream it is over…

Follow my blog with Bloglovin

Het heeft niet mogen zijn voor onze Rode Duivels op het WK voetbal 2018. Jammer maar helaas. Ik ben geen voetbalfan in hart en nieren, maar wat ik zo mooi vind aan deze voetbal duivels is dat ze ons land kunnen één maken. Een gevoel van samen bezorgen waar geen politieker tegenop kan. Alleen al daarom sluit ik deze duivels in mijn hart. #tousensemble #redtogether #wearebelgium

belgische-vlag

Daarnaast is er natuurlijk ook zoonlief die alles weet van voetbal (en zijn mama niks) en die er voor zorgt dat je zeker gaat mee kijken en mee leven. En manlief, die ook niet zo een voetbalfan is, ontpopte zich dezer dagen misschien nog als de meest fanatieke van ons allemaal!

Die finale van de wereldbeker hebben ze dus niet gehaald. Maar ik kijk nu al reikhalzend uit naar wat nog komen moet. Laat ons samen hoopvol vooruit kijken en alvast de gelederen gesloten houden voor het Europees Kampioenschap binnen twee jaar.

Hopelijk treffen we dan op de cruciale momenten scheidsrechters die minder partijdig overkomen en hebben we het geluk aan onze kant. Want mogelijks ben ik nu een beetje partijdig maar geef toe dat het voetbalspel dat onze Belgen hebben laten zien toch veel mooier is dan dat tactisch non-voetbal van heel wat ploegen. Voetbal is tenslotte geen schaakspel!

Daarnaast vond ik de Belgen veruit het meest fair play maar ook hier ben ik misschien een klein beetje partijdig. En wat dan nog…daar is toch niets mis mee, wel?

Alleszins ik heb de voorbije weken genoten van het parcours van deze ploeg en samen met heel wat andere Belgen wil ik ze daarvoor  bedanken. Maar vooral Rode Duivels wil ik jullie nog één belangrijk advies meegeven…

Don’t dream it’s over….

We zien elkaar binnen 2 jaar! Beloofd!

Sum, sum, summertime!

De zomer is in het land en dat vind ik heerlijk. Warm, lange dagen en ondanks het feit dat de vakantiedagen schaars zijn, kan ik er wel tegen…

Hoe anders zou dat zijn mochten het druilerige, grijze dagen zijn.

De zomer bracht ook al een prachtige kleindochter. Nadat ze haar mama, papa, zusje en de rest van de familie elf extra dagen liet wachten, besloot Mona om toch maar de zomer in te stappen. Niet onlogisch dat ze zo lang op zich liet wachten toch? Ze wou een kind van de zomer zijn en niet midden in de examenperiode in de wereld verschijnen. Want zeg nu zelf, als ze binnen twaalf jaar in het middelbaar zit, dan had ze zowat twaalf jaar geen tijd om haar verjaardag te vieren, maar moet ze steevast studeren. Dus, goed gedaan Mona, jij zomerkind! 27 juni stond nog leeg op de verjaardagskalender, daar is nu dus verandering in gekomen.

De bronafbeelding bekijken

En naast de blijdschap van een gezonde grote kleindochter (54 cm) is er dezer dagen ook het wereldkampioenschap voetbal. Ook dat is leuk tijdens warme zomerdagen. En vooral omdat de Belgen nog steeds mee doen. Maandag gingen we nog kijken op een groot scherm om de sfeer extra op te snuiven…Wel wat een apotheose was dat! Van pure blijdschap sprong ik in de lucht, viel mijn zonnebril op de grond en sprong ik er zelf op. Einde zonnebril, snif….maar ik kon er niet te lang over treuren. Ik had het zelf gedaan en de aanleiding was ook al een troost op zich. En nu mag/moet ik een nieuwe zonnebril kopen, zeker met al die zomerse dagen…gelukkig zijn het solden.

AS 55

de zonnebril die ik zelf heb stuk gesprongen (Italiaanse nostalgie, want recht uit Milaan)

 

En we maken ons al op voor dat volgende zomermoment. Vrijdag en maandag heb ik verlof. Vrijdag gaan we genieten van het mooie weer, mooie muziek en is er weer een spannende voetbalwedstrijd (Brazilië – België) die op twee grote schermen ook te zien zal zijn op de grasweide van Rock Werchter.

Helaas valt de match samen met het optreden van Ben Howard. Een optreden waar ik toch wel naar uitkeek. Dat wordt kiezen. En kiezen is ook altijd een beetje verliezen! Dus misschien kan de lezer me helpen in het maken van de juiste keuze…

Waarvoor zou jij kiezen? En waarom?

Spannend…

Follow my blog with Bloglovin

Wat iemand spannend vindt, verschilt nogal van persoon tot persoon. Ik ben iemand die nogal snel dingen spannend vind. Dan heb ik het vooral over het kijken naar films of series op tv. Laat ik het maar steken op het feit dat ik me nogal erg inleef in hetgeen ik te zien krijg op de tv. Of liever ik ga helemaal op in het verhaal waardoor het bij mij geen fictie meer is maar bijna realiteit wordt. Nochtans valt dat in ‘het echte leven’ wel mee met wat ik echt spannend vind.

TK3Maar wat ik nu wel spannend vind, is het feit dat ik normaal gezien binnen 8 dagen weer eens Nonna (oma) word. De aanstaande ouders kennen het geslacht van hun aankomende spruit al, maar ik wil het liever nog niet weten wat dat zal zijn. Dat maakt voor mij deel uit van die spanning. Uiteraard is het ook best spannend dat je weet dat je dochter binnenkort weer gaat bevallen. Een bevalling is iets natuurlijks maar toch is het ook altijd een opluchting om te weten dat de bevalling goed verlopen is en moeder en kind het uitstekend stellen. Dat is ook een deel van het spannend gebeuren. Daarom ook dat ik mijn dochter verzoek om mij vooral niet vooraf te laten weten wanneer ze naar het ziekenhuis vertrekt…dan zou de tijd me veel te lang duren….al duurt die overigens voor de rest altijd veel te kort!

 

 

 

Wat ook wel spannend is, is de naam die het kindje zal krijgen. Zal ik het een mooie naam vinden? En last but not least, hoe zal het kindje eruit zien. Zal het op de papa trekken of eerder op de mama, of op één van de grootouders…

Kortom, de komende periode is sowieso spannend. Al hoorde ik daarnet nog van de dochter dat de vroedvrouw er niet op rekende dat het kindje zich de komende dagen al zal aandienen.

aws81

Daarvoor zat het kindje nog te hoog…en dat vindt de dochter dan weer niet zo leuk om horen, want ja, die laatste loodjes…zeker met die warme dagen…die wegen natuurlijk wel door, al helemaal met een kleuter van 2 jaar die ook nog graag gepakt wordt. Of misschien al een beetje aanvoelt dat ze er nu nog volop gebruik van moet maken…als ze straks haar tijd zal moeten delen met een broertje of zusje.

Spannend dus. Maar ik beloof jullie, ik hou jullie op de hoogte 🙂

 

 

 

On the road again!

Follow my blog with Bloglovin

Om het met mijn zoon zijn woorden te zeggen…’jij verdient geld om een beetje rond te rijden’…of hoe een tienerzoon het leven op de schoolbanken onredelijk zwaar vindt in vergelijking met de job van zijn moeder…

 

otr9

Steenokkerzeel

 

Dat ik beroepshalve veel op de baan ben is zeker waar. Dat dat soms leuk is, is ook waar, maar ook wel vermoeiend en vandaag de dag ook heel onvoorspelbaar. Files loeren om elke hoek en het uur dat je aankomt op je plek van afspraak of weer s’avonds thuis bent is altijd een beetje een gok. Dezer dagen zijn de wegenwerken alom aanwezig met alle gevolgen van dien uiteraard. Maar ik keer weer even terug naar de voordelen die het veel op de baan zijn met zich meebrengt.

 

otr7

Etterbeek, Schumanplein

 

 

otr8

Brussel, Wetstraat

 

Wat ik als een enorm voordeel beschouw is dat je je eigen land zowaar ontdekt. Ik kom in voor mij heel wat onbekende plaatsen in België en dat vind ik leuk. Dat is leuk omdat ik -ondanks het feit dat ik ‘aan het werk’ ben- ook oog heb voor mijn omgeving en het vaak jammer vindt dat ik mijn fototoestel niet mee heb om ergens snel een foto te maken. Soms, als ik eraan denk neem ik dan een foto met mijn smartphone, maar die kwaliteit laat vaak te wensen over en vind ik dan minder geschikt voor de blog.

 

otr2

Neder-over-Heembeek, langs het kanaal Brussel-Willebroek

 

 

otr3

Laken (maar ik ben niet 100% zeker)

 

 

otr4

gevel in Sint-Joost-ten-Node

 

Ook als ik onderweg ben neem ik foto’s…die ‘ziekte’ heb ik al wel langer. Dat hebben jullie in een eerdere blogpost al kunnen over lezen. En dat blijf ik ook vandaag doen. Als ik voor een rood licht sta of aan de stop van een rondpunt (en daar zijn er wel wat van tegenwoordig) durft ik wel snel een foto maken. Soms wordt mijn medepassagier met de opdracht opgezadeld (meestal is dat dan zoonlief) al is de kwaliteit al rijdend met de smartphone natuurlijk nog minder.

 

otr5

rond punt in Affligem ?

 

 

otr6

rond punt bij Herentals

 

Ik heb de laatste weken met al dat mooie weer blijkbaar weer wat meer foto’s zitten trekken. Regenweer is wat minder uitnodigend om een foto te maken, blijkbaar.

Ik laat jullie dus graag meegenieten met mijn meest recente ‘onderweg’-foto’s.

 

otr1

Markt, Schoten

 

 

As we speak from Julia #8

Follow my blog with Bloglovin

Anderhalve maand was ik hier afwezigheid…zo snel vliegt de tijd. En ook al lag de focus  in die periode heel erg op het studeren, daarnaast diende er toch ook tijd vrij gemaakt te worden om

  • Nonna te zijn voor kleindochter Elien die hier een weekend kwam logeren;

aws81

  • Een weekend te spenderen aan een lijvige thesis nalezen voor plusdochter Sophie;
  • Afspreken met vriendin Christine uit de middelbare school die ik voor het laatst zo een vijventwintig jaar geleden gezien had (we hebben uren bijgekletst :))
  • Met de jongste zus voor mijn verjaardag naar een concert te gaan van Freya Ridings in de Botanique in Brussel;
  • met vriendin Maggie een tentoonstelling van Fernand Léger in de Bozar in Brussel te gaan bekijken en daarna nog een terrasje te doen, wat trouwens ook nog een cadeau voor mijn verjaardag was;
  • Met oudste zoon Jonas naar een concert van Sohn in de AB in Brussel geweest (nog voor zijn verjaardag vorig jaar => concert werd vorig jaar uitgesteld)

En daarmee hebben we ze zo een beetje gehad de highlights van de afgelopen zes weken.

Als we nu ook nog even vooruitblikken staat er de komende weken alweer heel wat op het programma:

  • Kleinzoon Lucas werd gisteren al één jaar! Time flies…da ‘manneke’ kan ondertussen al een maand stappen… en dat wordt uiteraard gevierd (zijn verjaardag dan vooral …;
  • met neefje Sam en nichtje Mira kunnen we morgen voor hun verjaardag genieten van de Ketnet-musical in de Stadschouwburg in Antwerpen;

Afbeeldingsresultaten voor ketnet musical

  • Er staat een barbeque op het programma voor een aantal collega’s en de week erna is het diner-time voor een deel van de schoonfamilie;
  • Nog een weekend later verheugen we ons op een blij weerzien met Firenze;

o2

  • En het weekend nadien zal het dan weer tijd zijn om het eindwerk van de plusdochter te gaan bewonderen;

Ergens middenin starten de examens voor zoon en pluszoon, en is het hun beurt om te blokken…

Kortom de komende weken zitten de weekends weer aardig vol met leuke vooruitzichten. En bij een aantal van die vooruitzichten zou een stralende zon niet misstaan… en mocht die toch niet van de partij zijn, zullen we wel zelf voor ‘zonnetje’ spelen…

Speel gerust mee 🙂

 

Me, myself & mijn studie – part 2

Follow my blog with Bloglovin

Eindelijk is het gelukt! Ik had er dit keer wel twee pogingen voor nodig. Het examen sociale psychologie werd gisteren gehaald met een zeven! En of ik er blij mee ben?   Wat had je gedacht?  Ik heb er hard voor moeten blokken…de eerste keer kwam ik twee punten tekort door dat verdomde systeem van de ‘gokcorrectie’. Het examen bestaat immers uit veertig multiple-choice vragen. En na de eerste teleurstelling wou ik de vijf niet ‘tolereren’. Je kan namelijk een vijf ‘tolereren’. Eén keertje mag je een vijf laten voor wat ze is in het eerste jaar, en nog één keertje in het tweede en derde jaar samen. Normaal dien je minstens een zes te halen. En toen dacht ik…hmm beter nog een keer opnieuw proberen…je weet nooit dat ik in de toekomst die ‘tolerantie’ nog eens voor een ander vak nodig heb. Ik ben nu immers nog maar halfweg in mijn eerste bachelor. En dus werd er nog maar eens een lang weekend naarstig geblokt!

mmm1

De prioriteiten lagen dus voor een poos op het studeren en alles en iedereen moest wijken -met uitzondering van het nalezen van de thesis van de plusdochter, die ook een deadline had- en daardoor werd mijn blog en vele andere blogs die ik normaal lees, en nog veel meer …. even verwaarloosd. Maar dat is nu weer voorbij tot de volgende blokperiode 🙂

De volgende cursus ligt ondertussen al te lonken: cognitieve neurowetenschappen, dat er ook naar uit ziet om nog een pittig vak te worden. Vooral dat de leerstof ook weer in het Engels wordt aangeboden, maar het examen dus wel in het Nederlands is. Enfin, even niet te veel aan denken nu, dat zijn zorgen voor morgen…nu efkes niet meer blokken.

mmi21

Al is dat laatste ook weer niet helemaal waar, want voor mijn job dien ik voor eind augustus ook nog 3 examens af te leggen bij Febelfin (Belgische federatie van de financiële sector). En zo blijft een mens dus zijn grijze hersenmassa trainen dat het een lieve lust is…

En nu maar hopen dat al dat trainen ook het gewenste effect oplevert, namelijk gespaard blijven van Alzheimer en/of andere vormen van dementie. Ik heb me laten vertellen dat een getrainde hersenmassa daar minder gevoelig aan zou zijn. Of heb ik het nu ergens gelezen, of…

Misschien toch nog niet genoeg getraind…die hersenen 😀

mmi22

 

Me, myself & mijn studie

Follow my blog with Bloglovin

Het is efkes geleden dat ik in mijn pen -allé bij wijze van spreken dan- ben gekropen. Ik schrijf heel graag met pen, maar dan zou het nog langer duren voor hier iets zinnigs zou staan.

mmm3

mijn pen…die nog maar heel weinig gebruikt wordt…

 

Ik heb namelijk het geluk van vrij snel te kunnen typen.  Ooit lang geleden heb ik op school namelijk nog ‘blind’ leren typen op een typmachine…de jonge lezer onder u kent dat natuurlijk van geen kanten…maar om snel te leren typen was zo een typmachine natuurlijk wel een ideaal leerinstrument…Enfin, ik wijk een beetje af, want eigenlijk was dit helemaal niet wat ik van plan was om te schrijven.

Ik heb even niet geschreven dus…dat was de trouwe lezer vast al opgevallen. Laten we zeggen dat het te maken had met ‘het vat dat leeg was’ of nee, dat is ook niet zo juist uitgedrukt…ik was op het einde van de dag te moe om nog eens achter mijn computer te kruipen. En eigenlijk vind ik dat best erg. Dat wil immers zeggen dat mijn energiepeil de laatste weken nogal op een laag pitje stond.

Gelukkig is er met ingang van vanavond een vakantieperiode aangebroken.  Fout, ik de dien het weer anders te formuleren. Ik ga vier dagen van mijn kostbare verlof opnemen (ik heb dit kalenderjaar 14,5 dagen)  waardoor ik pas maandag 9 april weer ga werken.  Ik krijg er immers ook nog eens twee extra dagen bij omwille van Goede Vrijdag en paasmaandag. Dat is dus mooi meegenomen…

Heerlijk vakantie…sinds ik terug ben uit Italië eind augustus, met uitzondering van één verlofdag, mijn eerste vakantiemoment. Geen wonder dat het energiepeil er wat povertjes voor stond, niet dan?

 

tk0711

Sfeerplaatje uit Toscane – Italië

 

Maar vooraleer jullie nu zitten te denken…daar gaat ze heerlijk van kunnen genieten, dien ik dat toch ook meteen even te nuanceren. De komende dagen zullen immers hard nodig zijn om te studeren, of te blokken voor de Vlamingen onder u! Doe ik dat niet, dan weet ik nu al dat ik eind april niks bak van mijn examen sociale psychologie. En waarom ik dat dan zo goed weet, is dat ik nu eigenlijk al schandalig achterloop op mijn voorziene planning wat dat studeren betreft.

 

mmm1

mijn cursusboek Social Psychology  (Smith, Mackie,Claypool) – fourth edition

 

Dus…blokken zal het zijn! En vergis je niet… ik zie het niet als een opgave , want ik ben super gemotiveerd om er meteen door te zijn op dat examen. En de leerstof is geweldig interessant. Ik deel nog wel wat weetjes daarover één van de komende weken…

mmm2

Dus ik ga ervoor de komende dagen.

De ontspanning zal bestaan uit saunabezoekjes (ik ben een enorme sauna-fan), ontspannende avondmomenten (s’avonds ga ik zeker niet meer blokken) en als kers op de taart een leuk verjaardagsfeest op mijn laatste verlofdag van kleindochter Robyn, die dan drie kaarsjes mag uitblazen 🙂

mmm5

Al bij al dus leuke vooruitzichten…tenminste als die blokmomenten tenminste het verhoopte resultaat opleveren, namelijk leerstof die zich met veel gemak en overgave nestelt in dat naar mijn gevoel nu al overvolle brein.

Maar ik ben een positivo…en de vorige keren is het ook gelukt! Dus waarom zou het nu dan niet lukken? Duimen jullie mee voor de goede afloop?

 

Terug’klik’ van de maand februari 2018

Follow my blog with Bloglovin

Tja, februari is sowieso al een korte maand en als je daarvan dan ook nog eens een paar dagen uitgeteld in de sofa ligt door ziekte (verklaart de lage quota posts), dan is ze sowieso snel voorbij.

We kregen er nog een stevige winterprik bovenop, maar door de ijzige kou kregen we gelukkig ook weer meer de zon te zien. Het is met andere woorden alweer tijd voor een terugblik maar vooral ook een blij uitkijken naar de maand maart…want dan begint de lente!

TK21

Flashback 7/02/2016 – Carnavale medievale Calenzano

TK28

10/02 Dublin the Berkeley Library – Trinity college -Pomodoro ‘Sfera con Sfera’ sculpture

TK29

11/02 Dublin – Glasnevin Cemetry

TK22

Flashback 11/02/2016 – Italy- Siena-  Duomo di Siena

 

The Post - Foto 5

15/02  UGC Mechelen – The Post, film van Steven Spielberg, met Meryl Streep & Tom Hanks

 

TK25

Flashback 18/02/2017 – Italy – Cinque Terre – Vernazza

 

TK26

Flashback 19/02/2017 Italy – Portofino

 

TK23

23/2 On the road – België – Zétrud-Lumay

 

TK213

24/02  Een leuke Italiaans avond met vrienden bij ons thuis.

 

 

 

 

 

 

…pleeg geen ergernis.

Follow my blog with Bloglovin

Een iets of wat vreemde titel, zal je wel denken. Maar voor deze post leek hij me anders wel uitermate geschikt. En voor diegene dat de titel geen belletje doet rinkelen, hij komt uit de Tien Geboden.

Vanwaar nu deze titel, want dat wil je, denk ik toch wel graag weten

Laat ik voor ik tot de pointe kom toch ook nog even erbij zeggen dat ik van boeren en boerinnen zou denken dat ze -in Vlaanderen dan toch- van goede katholieke huize zijn. En dat zo een boer of boerin die Tien Geboden toch niet vreemd zijn, waaronder dus ook het gebod van mijn titel.

Wel vorig weekend, die zaterdag, is gebleken dat dat toch niet het geval is, althans niet hier in Kortenberg. Daar zijn natuurlijke verschillende mogelijkheden voor:

  • onze boer of boerin komt toch niet van katholieke huize en heeft dus geen weet van dit gebod, of
  • onze boer of boerin komt van katholieke huize maar heeft ook geen weet van dit gebod, een vergetelheid in zijn katholieke opvoeding, zeg maar, of
  • onze boer of boerin heeft wel kennis van dit gebod maar lapt het aan zijn laars, en tot slot is er ook nog de mogelijkheid dat
  • onze boer of boerin zich van geen kwaad bewust is en besloot om de werkdag vroeg te laten starten, niet zo ongewoon waarschijnlijk als je boer bent, maar laat ik dat nu even niet als verzachtende omstandigheid beschouwen.

Want lieve lezer, mijn slaap is zo ontzettend belangrijk, om niet te zeggen cruciaal en bepalend voor mijn algehele gemoedsgesteldheid. En eigenlijk is dat voor elk van ons. Een niet verkwikkende nachtrust en zeker als dat meerdere nachten aanhoudt, is een roofbouw op je lichaam en schijnt bovendien ook nog slecht te zijn voor de stofwisseling, lees ‘je verdikt gemakkelijker’, ook iets wat ik wel kan missen, want dat gaat zo ook al vanzelf.

Die bewuste zaterdagochtend, ik zou het eerder nacht durven noemen, zeg nu zelf om 4u45 s’ochtends, een uur waarop een normaal mens in bed ligt te slapen en al helemaal bij dit vriesweertje na een lange en vermoeiende werkweek.

Bewuste boer of boerin dus mooi niet want die morgen worden we -zowel mijn man als ik- door een hels lawaai gewekt. Helemaal niet vertrouwd met het lawaai, beginnen we ons dus midden in de nacht af te vragen wat dat helse lawaai is dat maar niet lijkt te stoppen. De nieuwsgierigheid wint het van het warme bed en manlief stapt naar het raam om polshoogte te gaan nemen. Hij ziet niks! Niks…dat kan toch niet.

erg5

Ik besluit dan maar zelf eens te kijken door dat raam. En ja hoor…aan de overzijde van onze straat rijdt boer of boerin met zijn tractor en daaraan een soort reuze grasmachine doodleuk zijn veld af, waar ik weet niet welke dingen opstonden. Ik vermoed voer voor de dieren die nu in de stal verblijven. Aan de omvang van het land zal dit nog wel effe duren dus en heel die tijd zal er van slapen niks in huis komen. Ik dat vooruitzicht maakt dat ik me nog meer begin te ergeren.

erg2

Hoe haalt zo iemand het in zijn of haar hoofd om dat om dit uur van de dag te doen. Houdt die dan geen rekening met zijn slapende medemens? Ik wakker, iedereen wakker. Ik werken, pech gehad al die mensen die in bed liggen te slapen na een vermoeiende werkweek. Ik ben tenslotte boer/boerin en heb ook het recht te werken…

erg3

Nu heb ik de keuze uit meerdere opties:

  • ik bel de politie en meld dit nachtlawaai => gezien ik niet op zoek ben naar een  confrontatie laat ik deze optie maar meteen varen.
  • ik steek oordopjes in mijn oren en probeer terug in slaap te geraken => deze optie heb ik wel degelijk geprobeerd, maar kon nergens de oordopjes vinden (goed voor nog meer ergernis…als je die dingen nodig hebt, weet je ze niet meer liggen…)
  • ik maak overal licht in de hoop dat de boer/boerin tot inkeer komt of zijn of haar euro valt dat die de hele buurt wakker maakt => hij of zij trekt zich daar duidelijk geen bal van aan! Want dat alle lichten aan gaan kan toch ook niet ongemerkt blijven.
  • ik maak foto’s van de boer/boerin in actie, dan kan ik er nog een blog over schrijven => wat bij deze een feit is.

 

erg4

het gemaaide veld de volgende morgen…

 

Zowat drie kwartier later is het veld eindelijk afgereden en verlaat de boer/boerin zijn werkterrein. Het is ondertussen 5u30 gepasseerd. Hopelijk geraken we toch terug in slaap…want wakker worden voor een kleinkind om vijf uur daar kan ik perfect mee leven, maar voor een boer/boerin die om 4u45 vindt dat het veld moet afgereden worden, neen dank u. Dat is bij mij goed voor heel veel ergernis…ook al weet ik dat je daar verder niet veel mee opschiet?

Wat zou jij doen in zo een situatie? Wat ergert jou mateloos? Hoe ga jij daarmee om?